Spontane actie

Terwijl ik op de boot stond te wachten naar Sierpe om van daaruit weer verder te reizen, raakte ik in gesprek met een Franse jongen, Gautier. De beginpraatjes gaan altijd over waar je heen gaat en waar je bent geweest, wat informatie uitwisselen. We moesten na onze bootreis, die trouwens erg mooi was, ook een stukje dezelfde bus hebben. Hij vertelde dat hij de berg Chirrope ging opwandelen, de hoogste berg van Costa Rica 3819 meter hoog. Na een conversatie waarin we op een aantal punten hetzelfde dachten over onze reis, heb ik gevraagd of ik kon aansluiten. Zo zijn we gisteren na een lange busreis en al een pittige klim met bagage aangekomen onder aan de voet van de berg. Vandaag hebben we ons toegangsticket voor het park geregeld en een overnachting op 5 kilometer van de top af. Morgen om half 6 beginnen we met lopen en dan is het 6 tot 8 uur tot de overnachtingsplek. Dinsdag gaan we om half 5 op weg om boven op de top naar de zonsopgang te kijken. Maar als je hoog gaat, dan zakt de temperatuur, van lopers die weer terug zijn in het hostel hebben we begrepen dat het op het moment 0 graden is. 

Het zijn twee uitersten van temperatuur, van alleen maar lopen te zweten zelfs in de avond op bed tot het dragen van dikke trui, en handschoenen. Ben benieuwd morgen, ik heb er zin in maar vraag me ook sterk af of ik deze fysieke uitdaging aankan. 

De hostel waar we zitten is erg leuk. Het klimaat is hier in de ochtend aangenaam, in de loop van de dag wordt het frisser, maar dan brand het kacheltje binnen. Het heeft een heel huiselijk sfeertje. Zometeen ga ik maar weer eens pasta maken voor het avondeten en de andere helft voor de lunch morgen. Morgen kunnen we in base kamp ons warm eten kopen.